Toen ik vorig jaar tijdens de eerste lockdown de meest prachtige bloesems ontdekte wist ik dat ik daar iets mee moest doen. Zoveel moois zo dichtbij, dat zou toch zonde zijn om daar niks mee te doen? Zo organiseerde ik in de maand April speciale shoots voor bloesemportretten.
Ik zal niet liegen, het ging niet helemaal zonder slag of stoot. Waar vorig jaar dat veldje met de magische roze kersenbloesems al halverwege April vol in bloei stond was het dit jaar volop aan het sneeuwen. Deze April was de koudste April in 35 jaar tijd. Mijn planning viel totaal in duigen. Dat was natuurlijk ook balen, maar het zorgde er ook weer voor dat de magnolia’s wat later bloeiden en er op meerdere plekken shoots gedaan konden worden. Alleen maar leuk! Dat roep ik nu achteraf natuurlijk, want het was stiekem wel een beetje een logistieke nachtmerrie.
Maar als ik dan het resultaat zie, met al die mooie mensen in de wonderschone bloesem… ja dan weet ik weer waarom ik dit plan voor ogen had. Heel leuk om te zien ook hoe het bij iedereen weer er anders uit ziet. Het licht en ook de kleding kan weer heel veel doen. Bloesemportretten vergen wat plannen, maar dat zijn ze zeker waard.
Volgend jaar zeker weer, maar wel met een andere aanpak dan dit jaar. Houd volgend jaar in de lente mijn socials in de gaten voor meer informatie.
P.S. Het lijkt er op dat mijn foto’s niet zo mooi worden gecomprimeerd hier in een blog. Als je op de foto klikt zie je ‘m scherp en groter!
#selfie
Net als vorig jaar wilde ik ook dit jaar wat zelfportretten maken bij de bloesem. Ik moest er vaak genoeg zijn voor de shoots dus dat lukte wel. Ik schoot er zelfs een analoge (wat weer een geheel nieuwe uitdaging op zich is). En natuurlijk de allermooiste bloesembabe van allemaal – mijn vintage racefiets.
