MENU

Mijn selfies door de jaren heen

Het leek me een leuk stukje geschiedenis – jullie mijn oudere zelfportretten laten zien. Door mijn ‘selfies’ heb ik mijn passie voor fotografie echt gevonden. Wellicht had ik heel anders gefotografeerd als ik mijzelf niet regelmatig had gefotografeerd. Of was ik helemaal gestopt met fotograferen, dat kan ook nog.

Misschien lijkt het wat narcistisch, telkens foto’s maken van jezelf. Maar het was eigenlijk pure noodzaak – ik had immers geen modellen. Geen modellen, maar wel ideeën. Natuurlijk is er altijd iemand bij je die model kan staan, namelijk jijzelf! En zo geschiedde mijn hele reeks aan zelfportretten door de jaren heen.

Hoe het begon


Het was 2006 toen ik naar de kunstacademie ging. Ik kreeg van mijn ouders een klein compactcameraatje van de Aldi. Ik weet nog wel hoe ontzettend trots ik was op dat prutding! Daarmee maakte ik ook mijn eerste zelfportretten en talloze foto’s van de kunstacademie en blaadjes. The usual stuff. Ook had ik eerder al een analoge spiegelreflex gekocht bij de lokale fotograaf. Ik weet nog wel hoe bijzonder ik die scherpte/diepte vond. Tegenwoordig kan mijn telefoon dit ook…

Een jaar of 2 later had ik hard gespaard voor een spiegelreflex. Ik kocht de Canon EOS 400D en verwachtte er meteen wonderen van. Geloof me, dat was absoluut niet zo. Het is een goed voorbeeld dat de camera niet de foto maakt, maar de fotograaf. Ik kon er helemaal niet mee overweg en was gefrustreerd! Maar de aanhouder wint en na heel veel oefenen maakte ik nog heel veel meer selfies.

Kunstacademie


Ik studeerde Illustratie aan de kunstacademie. Dus geen fotografie, wat mensen vaak denken! Het fotograferen heb ik mijzelf helemaal aangeleerd. Uiteindelijk gebruikte ik fotografie ook voor mijn illustraties. Ook heeft illustratie me uiteindelijk iets geleerd wat ook belangrijk is in de fotografie – het vertellen van een verhaal aan de hand van beelden. Ik ben juist heel dankbaar dat ik illustratie heb gestudeerd en zo een unieke manier van fotograferen heb kunnen ontwikkelen.

De gouden tip


Maar hoe maak je dan al die zelfportretten? Nou, met een goedkoop statief of gewoon mijn fiets als standaard. Een Joby Gorillapod heb ik ook veel gebruikt. Gebruik het middelste focuspunt en zorg dat je altijd ergens in het midden staat. Maar de gouden tip – een afstandsbediening! Deze haalde ik voor 3 euro op Ebay.

Tegenwoordig heb ik een fancy camera met een uitklapbaar scherm en gezichtsherkenning. Ik zal niet liegen – zelfportretten maken was nog nooit zo makkelijk! Natuurlijk kun je ook gewoon een goede fotograaf inhuren 😉

Maar genoeg gepraat, tijd voor de foto’s van de afgelopen jaren. Het zijn een hele hoop foto’s, wees gewaarschuwd. Zie het als een soort introductie, een ontmoeting met mijn vroegere ik. Het lijkt me leuk je te laten zien waar ik ‘vandaan’ kom. Een klein kijkje in mijn creatieve brein.

2006

Die allereerste foto is mijn eerste ‘geslaagde’ zelfportret ooit. Een historisch beeld! Grappig genoeg lijkt ‘ie ook echt heel oud.

2007

Wat kan ik zeggen, als 17-jarige op de kunstacademie was het leven vaak erg… emo, haha. Hilarisch om nu terug te zien!

2008

In dit jaar ontstond mijn fascinatie voor het bos en mist. Ik heb hier nog heel veel jaren foto’s gemaakt. Als ik wakker werd en mist buiten zag, sprong ik meteen op mijn fiets om foto’s te gaan maken.

2009

De foto’s werden al scherper, dankzij mijn trouwe 50mm 1.8. In 2009 was ik net aan het afstuderen van de kunstacademie en startte ik een 365 dagen project. Dit was toentertijd een heel populair project op Flickr, het Instagram van toen.

Artistieke emo fotootjes, zou ik ze nu omschrijven, haha.

2010

Het 365 dagen project liep nog steeds! Na 100 dagen gaf ik het op trouwens. Het werd me toch teveel om elke dag een (artistiek) zelfportret te maken. Maar het is wel heel leuk om terug te zien.

2011

Ik maakte toentertijd heel andere foto’s dan nu. Ze waren veel artistieker, duisterder soms ook en vooral een stuk creatiever. Op de kunstacademie studeerde ik illustratie en dat merk ik nog steeds als ik foto’s maak. Het heeft me een bepaalde manier van kijken geleerd.

2012

2013

Het zal je ondertussen vast wel opgevallen zijn dat ik jarenlang heel graag de achterkant van mijn hoofd fotografeerde… Waarom? Nou, niet omdat ik dacht dat die mooier was. Maar ik hield wel een beetje van het mysterieuze. Waar gaat die persoon naar toe in het beeld, wat is haar toekomst, haar levensverhaal? Zoiets denk ik.

De eerste foto belandde trouwens ook nog bijna op een Italiaanse boekcover! Maar de bestanden bleken helaas te klein…

2014

Hier begon ik met zelfportretten tijdens reizen! Ik fotografeerde de tweede foto in IJsland. Ik begon steeds minder te fotograferen ook. Uiteindelijk werd reizen voor mij de manier om te fotograferen en inspiratie te vinden.

2015

Niet alleen de foto’s maar ook mijn haar doorging een hele evolutie, ha. De bovenste foto’s maakte ik in Schotland en zijn nog steeds één van mijn favorieten.

2016

Japan & Bulgarije – ik fotografeerde voornamelijk op vakantie.

2017

vrouw omringt door planten

Bespeuren we hier een thema? Steeds meer en meer planten…

2018

2019

En dan nu… de afgelopen jaren was er vooral heel veel groen te vinden in mijn foto’s. De natuur blijft mijn eeuwige inspiratiebron!


Wauw, wat een lange post! Zou je er van schrikken als ik je zeg dat dit misschien maar 5 procent is van al mijn zelfportretsessies?

Mocht je na al deze foto’s nog meer willen zien – op mijn flickr account staan nog wat albums met zelfportretten. En ja, dit deel ik met enige schaamte, want er zit behoorlijk wat rotzooi tussen.

Het leuke is dat ik het altijd makkelijker vond om anderen te fotograferen. Je ziet immers wat je doet en of de foto scherp is. Ondertussen denk ik daar wel weer iets anders over. De laatste jaren ben ik een heel stuk kritischer geworden op mijn eigen werk. Alleen maar goed, want zo blijf je groeien. Je begrijpt natuurlijk wel dat ik van veel van deze foto’s ondertussen behoorlijk de kriebels krijg. Geen goede kriebels!

Comments

Heel erg fan van je nieuwe haarkleur! Beetje offtopic, maar vond het toch de moeite waard om te zeggen. Ook leuk inderdaad om je foto’s door je jaren heen te zien, ik ben nu al benieuwd wat we volgend jaar van je mogen zien. 😉

Angélica

Thanks! Al is het eigenlijk gewoon dezelfde kleur, alleen dan met een andere verf haha.
Ik ben ook benieuwd, moet misschien weer wat meer gaan variëren wel haha!

Wauw! Super mooie foto’s! Kan me wel voorstellen dat je het awkward vindt om sommige foto’s terug te zien 🙂 Ik heb eigenlijk amper nog foto’s van vroeger wat ik tegelijk jammer en goed vind. Haha. En wat ben jij een knap mens!

Angélica

Ha dankjewel! Het is wel heel gek om sommige terug te zien ja, maar ook wel heel grappig. Vind het wel leuk om het allemaal nog te hebben, ben benieuwd hoe ik hier naar kijk als 80 ben haha 😉

Wat leuk om al die oude foto’s nog eens te zien! Het kan dan uit de emo tijd zijn, het was wel het begin van al die mooie foto’s die je van toen tot nu gemaakt hebt 😀 Gaaf!

Angélica

Dankjewel! Ja dat was het eerste begin ja… alweer zo lang geleden!

Zo mooi! Ik vind de Schotland-reeks ook echt prachtig <3 En het grappige is dat ik gewoon heel veel van deze foto's herken uit het LJ-tijdperk, haha.

Angélica

Ohh Schotland was zo mooi! Ik ga weer mijn haar zo laten groeien hoor haha. Ik wil het terug! & dankjewel 🙂

CLOSE