Ah Februari. Hoe druk Januari was, hoe rustig was Februari. Februari was zelfs een beetje saai. Okee, ik was wel een paar dagen nog op vakantie en ik had ook zeker een paar heel leuke zakelijke gesprekken, dus het was geen slechte maand. Maar ik had halverwege de maand ook erg veel last van mijn schouder, waardoor mijn hele ritme in de soep liep en alles gewoon niet zo ging als ik wilde. Daarover vertel ik hieronder heeeeeeeeeeel veeeeeel meer. Mocht dit je afschrikken – dit is denk ik de enige keer dat ik zoveel geklaag in mijn maandoverzicht typ, ik beloof het!
De maand Februari begon in Málaga, deze foto wilde ik jullie niet onthouden! Maar misschien heb ik ’em al gepost… ik heb geen idee, ik heb al zoveel foto’s met planten geplaatst haha.
Thuis maakte ik een paar foto’s voor mijn werk, zodat ze die konden gebruiken op Facebook. Het licht is niet zo mooi maar het is in ieder geval beter dan een telefoonfoto die mijn baas zou maken, dus ach ;) Bedacht me later dat ineens hoe ik wel al die letters op de 2e foto er op had gekregen haha, maar ja, op dat moment ben ik aan het werk en moet het allemaal snel.
Terug uit het zonnige Málaga is het hier toch wel verrekte koud. Gelukkig scheen deze maand de zon best wel veel, waardoor het soms toch nog een stukje warmer kon aanvoelen. En de vogeltjes fluiten. En het is langer licht! Jeej!
Ik ontvluchtte carnaval voor een meeting met een bruidspaar in mijn hometown. Ik woon in Den Bosch maar kom oorspronkelijk van de Veluwe. Daar vieren ze dus geen carnaval, heerlijk! Ik zal niet liegen – ik krijg elk jaar een grotere hekel aan carnaval. Helpt ook niet dat ik in de binnenstad woon en in de horeca werk, natuurlijk. En er dus niet mee opgegroeid ben.
Hoe dan ook, ik had daar dus een soort van zakelijke meeting en daarna gingen we naar mijn oma. Mijn oma is al 86 en woont gewoon nog in haar eentje in een groot vrijstand huis op de heide! Niet te geloven toch? Ik en mijn broertje gingen een wandeling maken, op zoek naar de Highlanders die daar altijd grazen. Helaas zaten ze dit keer in een ander gebied, maar het was wel even lekker (en koud!).
De dag er na rommelde ik wat aan in het huis en ging ik later weer naar mijn eigen huisje, het carnavalsgedruis in. Deze dag begon ik al last te krijgen van mijn ribben, een soort spierpijn wat ik vaker had. Het ging al snel weer weg dus ik besteedde er geen aandacht meer aan.
De dagen er na waren best wel rot. Op dinsdag werd ik ineens wakker met een zeurende schouder, zo gek. Ik moest werken en alles ging wel okee, tot ik ‘s avonds in bed ging liggen en wilde gaan slapen. Ik kreeg ineens verschrikkelijke spierkramp rondom mijn ribben. Een heel nare en beangstigende pijn ook, want je krijg bijna geen lucht meer. Na een lange hete douche was het ergste gelukkig voorbij en kon ik uiteindelijk slapen. De volgende dag ben ik meteen naar de fysio gegaan – het was niks ernstigs maar er stond wel veel spanning op mijn spieren. Rustig aan doen en goed warm houden was het advies. Dit kruikje van de Action was echt een godsgeschenk!
& De dag er na maakte ik Shakshuka (op mijn manier) voor lunch, superlekker!
Work, work, work, work (lekkere oncharmante foto met al die vieze koffiedrab haha, en niet eens mijn mooiste rosetta, maar ach) & Deze spiegel vind ik zo leuk! Maar waar hang ik deze op?
Ik was erg in mijn nopjes met de kleurencombi van die dag & Ik eet dus heel erg graag Heartbreakers chips, het liefste met Heksenkaas. Gewoon een tip.
Deze week deed ik niet zoveel. Mijn schouder & ribben gingen namelijk telkens als het goed leek te gaan weer enorm verkrampen, echt verschrikkelijk. Sporten zat er dan ook niet in en zonder mijn vaste ritme voelde ik me verschrikkelijk lusteloos. En nutteloos. Ik besloot om maar mijn huis goed op te gaan ruimen. Ben uiteindelijk na de woonkamer alweer gestopt, maar ik wil binnenkort wel echt weer goed huishouden.
Ik had ook echt NERGENS zin in, verschrikkelijk!
*hier volgt echt een immens lang, persoonlijk klaagverhaal dus als je dit skipt begrijp ik dat helemaal ;)
Nadat ik de zondag had gewerkt en echt helemaal stuk ging van de schouderpijn besloot ik dat ik die ochtend maar naar het spreekuur van de huisarts ging. Misschien was het toch een ontsteking? Eenmaal bij de huisarts bleek de mijne op vakantie te zijn en bij de vervangende was het zo druk dat ik pas na een uur en een kwartier aan de beurt was. Ondertussen zat ik in één of ander muf hol vol met oudere mensen die allemaal griep hadden en aan het hoesten waren. Dat ik nou zelf niet geveld ben door griep is me een wonder! ;)
Hoe dan ook, ik vond dat ik daarna wel een lekkere koffie verdiend had, dus die ging ik halen! En later op de dag was weer bij CoffeeLab te vinden, dit keer met een vriendin. En vandaag had ik er een zakelijke afspraak – zo kom ik nooit in een koffietent behalve mijn werk en zo 3x in 1 week in dezelfde.
Mijn schouder bleek niet ontstoken te zijn, volgens de dokter was het gewoon een overbelasting. Wel een rare. Maar ja, zo ben ik. Volgens mijn fysio ligt het aan stress en moet ik beter ademen. Terwijl ik dit typ gaat het echt STUKKEN beter, ik denk dat ik deze week ook gewoon weer ga sporten (niet mijn schouders, maar meer dan alleen maar op zo’n zitfiets fietsen. Dat was het enige wat kon, haha! Alles deed pijn! /huileh)
Doordat ik toch bij de huisarts was, ging ik dan toch maar even vragen naar bloedprikken. Op woensdag wandelde ik naar het ziekenhuis (dat was mijn cardio voor die dag, weet je wel) en twee uur later werd ik al gebeld door de dokter – ik had heel ernstige bloedarmoede! Huh? Maar ik was helemaal niet moe? Okee, ik had wel last van haaruitval, onrustige benen, vaak spierpijn ondanks dat ik vaak sport, ga altijd helemaal kapot als we een heuveltje op moeten klimmen op vakantie terwijl mijn vrienden naar boven sprinten, ben zo bleek als een vaatdoek (maar dat ben ik eigenlijk altijd… toch?). Het was schijnbaar zo heftig dat de huisarts eerst ging overleggen met een internist of ik niet naar het ziekenhuis moest voor een bloedtransfusie. Wow!
Vrij ernstig dus, terwijl ik me eigenlijk wel okee voelde. Waarschijnlijk heb ik al heel lang bloedarmoede (door mijn maandelijkse, of wat de pil ook wil, feestje, wat nogal een heftig feestje is zeg maar) en ben ik er dus gewoon aan gewend geraakt om weinig energie te hebben en rare kwaaltjes te hebben? Ik merk de laatste week wel steeds meer dingen, zoals dat ik heel veel duizelig ben of snel buiten adem. Toch vind ik het nog steeds ZO raar. Gelukkig hoefde ik geen bloedtransfusie maar ben ik bezig met een flinke staaltablettenkuur de komende maanden.
Het zette me aan het denken – als ik niet zoveel last had van mijn schouders, had ik misschien wel nooit bloed geprikt en was ik op een dag gewoon echt neergevallen (volgens mijn huisarts zou ik er die volgende dag al bij neer vallen, maar dat is niet gebeurd ;)). Misschien zijn mijn spieren ook wel zo gaan verkrampen door de bloedarmoede (al zei mijn fysio dat het niks met elkaar te maken had). Hoe rot ik me ook voelde de ene week, achteraf gezien is het denk ik maar goed geweest dat het is gebeurd. Het forceerde me tot rust, iets wat ik blijkbaar erg nodig had.
Sporten zorgt ook voor een ijzertekort, dus dat is dan ook maar goed dat ik dat de afgelopen twee weken niet heb kunnen doen. Aangezien het wel een half jaar kan duren voordat de waardes weer aangevuld zijn, ga ik natuurlijk niet een half jaar niet sporten. Ik hoop deze week mijn oude ritme weer een beetje op te pakken.
Okee genoeg geneuzel over mijn lichaampje, terug naar de cameraprullen ;) Ik kocht na maanden twijfelen een soort hipster camera harnas/martelwerktuigje, waarmee ik twee camera’s tegelijk kan dragen. Deze schijnt ook echt heel goed te zijn, dus ik ben benieuwd! Het was weer een rib uit mijn lijf, maar ze gaan lang mee. Zaterdag schiet ik mijn eerste bruiloft van dit jaar dus dan kan ik het meteen proberen! & Ik maakte foto’s voor de blog, kijk eens hoe klein mijn reisspiegelreflex is.
Mijn planten gaan echt verschrikkelijk, verschrikkelijk slecht deze winter. Ik heb er al een paar moeten weggooien en mijn ooit zo prachtige Monstera heeft het helaas toch echt begeven :( Ben wel de beste bladeren aan het stekken, dus hopelijk komt daar nog iets uit. Ik voel me echt een slechte plantenmama! Ik zag op Instagram dat veel mensen dit herkenden, dus gelukkig ben ik niet alleen. Maar zonde is het wel. Dit was gewoon niet zo onze winter denk ik. Hoe gaan jullie plantjes? Als de lente weer aanbreekt ga ik weer even een hele lading nieuwe kopen!
Op de valreep maakte ik nog een brief voor Zusterhood! Hierover vertel ik later meer… het was heel veel gedoe (ik had echt geeeeen inspiratie) en vervloekte mijzelf regelmatig dat ik me op had gegeven. Maar uiteindelijk heb ik er toch iets van kunnen maken! Het is een heel ander creatief proces dan ik normaal door ga, het nam me weer helemaal terug naar de kunstacademietijd. Alleen maar goed! Op de allerlaatste dag verstuurde ik mijn brief.
– Een eerste indruk van Málaga.
– Een uitgebreider verslag over Málaga.
– En als laatste een heel verhaal over fotografiedingen die ik het afgelopen half jaar heb geleerd. Leuke reacties kreeg ik daar op trouwens! Fijn ook, want ik wil in de toekomst wel wat meer over fotografie gaan schrijven.
Jeetje, bijna alleen maar selfies! Ik merkte altijd al dat de ‘selfies’ het beste doen, maar deze maand was het wel erg extreem. Ik merkte deze maand trouwens ook dat ik een heel stuk minder likes kreeg dan anders en dan het engagement een stuk omlaag is gegaan. Heel frustrerend. Herkent iemand dit ook?
Bij mij laden er soms maar 3 foto’s i.p.v. 5, is dit bij jullie ook? Mijn blog doet een beetje gek de laatste dagen. Ik heb onder de foto’s nog een stuk tekst staan maar op dit moment staan er allerlei foto’s overheen? Laat me weten als dit bij jullie ook zo is!
Dus, deze maand was niet heel spectaculair. Ik maakte ook best wel weinig foto’s! Het leukste was mijn vakantie, natuurlijk. En ik had een paar gesprekken over leuke samenwerkingen en met bruidsparen die ik van de zomer ga fotograferen, superleuk! De laatste tijd heb ik ook wel wat meer verzoekjes gehad, maar deze eindigden dan toch weer in niks. Ik ben echt heel benieuwd hoeveel bruiloften ik ga doen dit jaar. En hoeveel opdrachten er uiteindelijk gaan komen. Deze week heb ik in ieder geval al mijn eerste bruiloft, echt heel leuk! Ik heb er zin in, helemaal nu mijn nieuwe camera, lens én camerariem heb. Mijn foto’s kunnen in ieder geval alleen maar beter worden!
In Maart word ik 30 (slik), waarvoor ik dit keer geen vakantie heb gepland. Ergens voelt dat ook niet erg, eigenlijk. Ik heb genoeg hier te doen, helemaal nu ik vlak daarvoor een bruiloft moet fotograferen. Misschien ga ik een dagje naar het strand of gewoon ergens heen, misschien ga ik de hele dag Netflixen onder een dekentje… Ik zie het wel! Ik vier nooit mijn verjaardag, want dat vind ik veel te veel gedoe. Verder wil ik de komende maand vooral besteden aan het bijhouden van mijn website, mijn administratie (aahhh de inkomstenbelasting, hellepie!), foto’s maken natuurlijk en beetje bij beetje gezonder worden. Oh en heel kneuterig maar – mijn huis opruimen! Ik krijg steeds meer de kriebels van al die spullen, daarbij woon ik er al 6 jaar en zijn veel dingen ook niet meer mijn smaak. Maar echt budget (en zin) om mijn hele huis om te gooien, dat heb ik ook weer niet.
Dus ja, ik geloof dat dit het maandoverzicht is met het grootst aantal woorden ooit. Bij deze tijd om het af te sluiten ;)
marthe says
ahh ik heb alles gelezen, phoe, nee grapje ahahh, het leest heel vlot!!! hopelijk gaat het nu al helemaal beter (want het klinkt best ernstig), echt leuke plantenfoto’s trouwens :)
Angélica says
Haha! Gelukkig maar ;) Ja het gaat zeker wel wat beter, het ijzertekort kan nog wel een hele tijd duren, maar het gaat goed :) Dankjewel!
Eva says
Hahaha omg “reisspiegelreflex” zo luxe!
En wat vervelend van je schouder en omg dat ijzertekort jezus! Hopelijk gaat het ondertussen ietsje beter en trok je de bruiloft zaterdag ook zondag kleerscheuren <3
Eva says
ps. Wanneer gaat je tripje eens naar Berlijn? :D
tea says
hoop dat je je ietsjes beter voelt.
En … is het raar dat ik opeens heel graag een roze Evian krat wil hebben (?)
Angélica says
Thanks! Het gaat op en af, beetje bij beetje beter.
En neeee dat snap ik, fotogeniek zijn ze he? Haha!