Vorige week schreef ik over het kunsteiland Naoshima, nou is het tijd voor een onbekender eiland – Inijuma. Een eiland wat me verraste en wat helemaal niet op mijn planning stond.
Ik weet het nog goed – ik zat helemaal in mijn uppie in de kabelbaan naar het station van Koyasan. Ik bedacht me hoeveel zin ik had om naar Naoshima te gaan, lekker kunst kijken i.p.v. al die tempels. Die was ik ondertussen wel even beu! Maar terwijl ik daar zat bedacht ik me ineens iets – morgen was het maandag. En op maandag zijn in Europa de musea altijd dicht. Dat zou toch niet zo in Japan zijn? Nadat ik wat op het internet had gespeurd bleek mijn vrees waar, in Naoshima was vrijwel alles dicht op maandag. Nee toch? Dan heb je zoveel gepland en dan kun je nog zoiets over het hoofd zien, ik baalde als een stekker! Ik zou twee nachtjes in Okayama slapen en bedacht een nieuw plan. Naoshima zou een dagje verschoven worden, dat zou gelukkig niks uitmaken voor mijn planning van de rest van de reis. Ik zou iets korter hebben in Hiroshima, maar achteraf gezien bleek dat helemaal niet erg. Ik zou die maandag dan gewoon spenderen in Okayama.
Terwijl ik zocht naar tips stuitte ik op Inujima – een ander, piepklein kunsteilandje. Normaal gesproken is deze slecht te bereiken, maar door de Setouchi Triennale ging er toevallig drie keer per dag een bus naar de haven. En laat op Inujima nou alles open zijn op maandag en juist gesloten zijn op dinsdag! Dit had zo moeten zijn, toch?
Het was een grauwe dag toen ik naar Inujima vertrok. De bus bracht ons naar het platteland van Japan, waar dichte, donkere wolken zich om de bergen hulden. Het had eigenlijk wel iets, maar ik was vooral bang voor de regen die voorspelt was. Gelukkig bleef het de hele dag droog en kwam zelfs nog het zonnetje tevoorschijn. Het was er gewoon warm! Het verschil met Naoshima zou mij de volgende dag al snel duidelijk worden, in plaats van zo’n megagrote ferry vertrokken we nu met een klein bootje naar het eiland. Het eiland is zo klein dat je hier ook echt geen fiets nodig hebt – in een halve dag heb je eigenlijk alles al gezien. Ook niks mis mee! Ik vergaapte me bij de haven al aan de mooie natuur, al die laaghangende wolken, grote stenen in het water, mistige heuvels… het leek wel een poster die je bij de Ikea ziet hangen! Het hele eiland rook ook verschrikkelijk lekker naar bloemen en planten, dat weet ik ook nog goed. De vogeltjes floten en af en toe vloog er een roofvogel door de lucht. Daarbij was er ook bijna niemand op het eiland, wat een rust.
Maar goed, tijd voor een paar plaatjes voordat ik verder ga.
Tot begin 20e eeuw was Inujima vooral belangrijk voor de bouwindustrie – tot de 18e eeuw werden hier vooral heel veel bakstenen gemaakt om te gebruiken voor bouw van de vele kastelen in Japan. Daarna werd er een koper raffinaderij gestart, met als doel om meer mensen en welvaart naar het eilandje te trekken. Dit mislukte helaas, maar de ruines van de fabriek staan er nog steeds. Sterker nog, ze hebben er tegenwoordig zelfs een museum in gemaakt. De grote zwarte stenen zijn dan ook erg karakteristiek voor Inujima. Het geeft het eiland wat mij betreft iets unieks.
Net als op Naoshima heb je ook op Inujima verschillende art houses. Huizen met kunst dus. Ook hier vond ik dit denk ik wel het leukste. Heerlijk ter voet het eiland ontdekken en van huis naar huis lopen. Hier zijn het ook vooral veel op zichzelf staande kunstwerken en niet altijd alleen maar in huizen, maar dat vond ik ook leuk!
Deze hond was ook onderdeel van één van de art houses. Ik kwam er later achter dat de naam Inujima letterlijk vertaald ‘hondeneiland’ betekent, vernoemd naar een grote steen die leek op een zittende hond. Zou dit kunstwerk daardoor geïnspireerd zijn?
Maar hoe kom ik er dan?
Het eiland is wat minder makkelijk te bereiken dan Naoshima. De beste mogelijkheid is tijdens de Setouchi Triennale, die één keer per drie jaar gehouden wordt (de eerstvolgende is in 2019). Dan vertrek je met een bus vanaf Okayama rechtstreeks naar Hoden Port. Buiten dit festival om wordt het wat omslachtiger en moet je met een trein, dan weer een bus en dan nog de ferry, die allemaal niet zo vaak gaan. In de winter is alles dicht, dus dan is het al helemaal geen aanrader om te gaan.
Maar is het eigenlijk überhaupt een aanrader?
Dat vind ik lastig om te zeggen. Het stond bij mij niet op de planning en ik was echt aangenaam verrast. Ik vond het een heerlijk klein eiland, met mooie flora en fauna. Je kunt er heerlijk rondlopen en aan het einde van de dag, terwijl je op die ene ferry terug wacht, heerlijk bij het strand lezen. Na de drukke grote steden vond ik dit eiland heel erg ‘zen’, iets wat Naoshima juist niet is. Inujima is duidelijk een stuk minder toeristisch en misschien nog wat meer authentiek. Maar het kan goed zijn dat je na deze post enthousiast raakt en er heen gaat en het juist zwaar tegenvalt. Voor mij was het een verrassing omdat ik er simpelweg helemaal niks van wist. Als je een heel strakke planning hebt en je de hele dag druk bezig wil zijn dan is dit misschien niet jouw bestemming. Aan de andere kant – ik dacht ook een strakke planning te hebben, maar vond toch nog ruimte om hierheen te gaan en vond het geweldig.
Wat denk je? Zou je hierheen gaan als je in Japan zou zijn?
Marleen says
1. Wow.
2. Wow.
3. Wat een prachtige foto’s!
4. Wat een bijzondere plek, fijn dat je tijd hebt gevonden om hier heen te gaan.
5. Daar wil ik ook wel heen tijdens mijn trip naar Japan (ooit)
6. Wow!
Laura Vonk says
wat een bijzonder eiland! hele mooie foto’s. x